Sakramenty i pogrzeb

Spowiedź Św.

w dni powszednie (wtorek - piątek:)
30 min. przed Mszą świętą - od 16:30
(maj, czerwiec, październik - od 16:15)

w niedziele:
30 min. przed Mszą świętą - od 8:00 i od 11:30

w I piątek miesiąca:
30 min. przed nabożeństwem – od 16:15

Co to jest Sakrament Pokuty i Pojednania?

Sakrament pokuty ustanowił Pan Jezus w dniu zmartwychwstania, gdy stanął wśród Apostołów w Wieczerniku, tchnął na nich i powiedział: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 19-23).

W sakramencie pokuty Bóg przebacza grzechy popełnione po chrzcie świętym, przez rozgrzeszenie kapłańskie. Sakrament ten nazywany jest także:

• sakramentem nawrócenia,
• spowiedzią święta,
• sakramentem pojednania.

Sakrament pokuty składa się z pięciu aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłańskiego. Aktami penitenta są:

• rachunek sumienia – przypomnienie sobie popełnionych grzechów od ostatniej ważnie przeżytej spowiedzi.
• żal za grzechy – (skrucha) jest to boleść duszy z powodu obrażenia Pana Boga, najlepszego Ojca. Jeżeli źródłem żalu jest miłość do Boga, wtedy żal jest „doskonałym”; jeśli opiera się na innych motywach, wtedy nazywamy go „niedoskonałym”.
• mocne postanowienie poprawy - to decyzja – wybór dobra i tylko dobra, To również podjąć jednoznacznie decyzję zerwania z grzechem i okolicznościami, które prowadzą do złego.
• spowiedź szczera przed kapłanem – jest to wyznanie przed kapłanem wszystkich grzechów ciężkich, których penitent jeszcze nie wyznał, a które przypomniał sobie po starannym zbadaniu swego sumienia. Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie konieczne, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.
• zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu – kapłan na spowiedzi zadaje penitentowi wypełnienie pewnych czynów „zadośćuczynienia” lub „pokuty”, by wynagrodził szkody spowodowane przez grzech i postępował w sposób godny ucznia Chrystusa. To wyraz miłości do Boga i bliźnich.

Skutkami duchowymi Sakramentu Pokuty są:

• pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskał łaskę Bożą,
• pojednanie z Kościołem,
• darowanie kary wiecznej, związanej z grzechami śmiertelnymi,
• darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechów
• pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa,
• wzrost sił duchowych do walki ze złem dzięki otrzymanej łasce uświęcającej.

Aby dobrze przygotować się do spowiedzi rozpocznij od dobrze zrobionego rachunku sumienia:

https://adonai.pl/sakramenty/spowiedz/

Chrzest Św.

Co to jest Chrzest Święty?

Sakrament Chrztu ustanowił Pan Jezus po Zmartwych­wstaniu, kiedy powiedział do Apostołów: ,,Idąc tedy nau­czajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego". Chrzest jest pierwszym i najpotrzeb­niejszym Sakramentem, ponieważ bez niego nie można się zbawić, ani przyjąć żadnego innego Sakramentu.

Sakrament chrztu daje po raz pierwszy człowiekowi łaskę uświęcającą, a tym samym gładzi grzech pierworodny. Jeśli człowiek dorosły przyjmuje Chrzest, to wówczas gładzi wszystkie grzechy przed chrztem popełnione.

Przez Chrzest stajenny się członkami Kościoła katolic­kiego. Chrztu świętego udziela uroczyście kapłan. W ra­zie nagłej potrzeby może ochrzcić każdy człowiek. Sakramentu Chrztu udziela się w następujący sposób: Polewa się wodą głowę i równocześnie wymawia się słowa: ,,Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego".

Przy chrzcie otrzymujemy także imię Świętego, który ma być w życiu wzorem i opiekunem. Najbardziej miarodajnym przedstawieniem tego, czego Kościół katolicki uczy o chrzcie jest nauka zawarta w Katechizmie Kościoła katolickiego. Dlatego warto w całości ją poznać:

https://liturgia.wiara.pl/doc/420729.Katechizm-Kosciola-Katolickiego-o-chrzcie

Uzupełnieniem tych wiadomości od strony praktycznej są dwa dokumenty Episkopatu: Instrukcja duszpasterska Episkopatu o udzielaniu sakramentu chrztu świętego dzieciom - (1975) i Instrukcja dla duchowieństwa w związku z wprowadzeniem obrzędów chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych - (9 V 1989)

https://liturgia.episkopat.pl/kkbids/dokumenty-episkopatu-polski

Co należy wiedzieć aby w parafii został udzielony Sakrament Chrztu Świętego?

Chrzest święty zgłaszają rodzice dziecka w kancelarii parafialnej przynajmniej miesiąc przed planowaną datą chrztu świętego.

Sakrament Chrztu świętego udzielany jest w niedzielę lub święta w czasie Mszy św. o godzinie 12:00 (w nadzwyczajnych sytuacjach w innym terminie).

Niezbędne dokumenty:

• akt urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego
• informacje o rodzicach chrzestnych: imiona i nazwiska, wiek, adres zamieszkania
• zaświadczenie z parafii zamieszkania rodziców chrzestnych (jeśli jest to inna parafia niż ta w której ma odbywać się chrzest dziecka) potwierdzające, że są oni wierzącymi i praktykującymi katolikami którzy przyjęli Sakrament Bierzmowania.

Rodzice chrzestni

Prawo Kościoła wymaga, aby przyjmujący chrzest, jeśli to możliwe, posiadał chrzestnego (kan. 872 KPK). Dla każdego dziecka należy wybrać przynajmniej jednego chrzestnego, chrzestną lub dwoje chrzestnych (por. kan. 873 KPK).

Godność rodziców chrzestnych mogą pełnić osoby, które spełniają następujące warunki:

• mają ukończony 16 rok życia,
• są wierzącymi i praktykującymi katolikami –  przyjęli sakrament Bierzmowania i uczestniczą regularnie we Mszy świętej niedzielnej i świątecznej,
  jeżeli są uczniami to aktualnie uczęszczają na katechezę (potwierdzają to zaświadczeniem również od katechety),
• nie są ojcem lub matką przyjmującego chrzest,
• swoim życiem dają przykład chrześcijańskiej wiary

Rodzicami chrzestnymi nie mogą być:

• niewierzący,
• wierzący niepraktykujący,
• żyjący w związkach niesakramentalnych (konkubinat, wolny związek)

Msza święta z błogosławieństwem dzieci rocznych odbywa się w terminie wskazanym przez zamawiających. Rodzice zgłaszają dziecko w kancelarii lub zakrystii.

I Komunia Św.

Co to jest Eucharystia?

Sakrament Eucharystii należy do najważniejszych sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Jest to liturgiczna celebracja paschy Jezusa Chrystusa, podczas której – według wierzeń chrześcijan – wierni łączą się z Chrystusem poprzez przyjęcie Jego ciała i krwi. Ciało i krew Chrystusa mają wymiar symboliczny i są przedstawione w postaci chleba (opłatka) i wina.

Sakrament Eucharystii obok Chrztu i Bierzmowania stanowi główny z fundamentów całego życia chrześcijańskiego.

Wierzący dość często używają nazw zamiennych, które podkreślają szczególną wartość tego sakramentu. Eucharystia nierzadko jest określana Sakramentem Miłosierdzia, dzięki któremu duszę napełniamy łaską. Dość często można spotkać się także z takimi określeniami jak: Sakrament Ołtarza, Najświętsza Ofiara Ciała i Krwi czy Najświętsza Komunia.

Przygotowanie do Komunii świętej

Komunia jest zwieńczeniem całej Mszy św. Kiedy przyjmuje się Komunię św., udział w Mszy staje się pełny. Sam Jezus mówi: „Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, ma życie” (J 6,54). Przyjęcie Komunii św. jest zjednoczeniem z Chrystusem, który jest Synem Bożym. Jest wyrazem wiary w Bożą obecność oraz najwyższą formą czci wobec Najświętszego Sakramentu. Stąd, aby przyjąć Komunię św., trzeba być wolnym od grzechu śmiertelnego i otwartym na Bożą Miłość. Każdemu, kto przystępuje do Komunii, powinno towarzyszyć przeświadczenie, że przyjęcie Ciała Chrystusa zobowiązuje się do dawania świadectwa Jego obecności w codziennym życiu, zawsze i wszędzie. Wiadomo, że warunkiem niezbędnym do godziwego przyjęcia Komunii św. jest stan łaski uświecającej, zachowanie postu eucharystycznego i wzbudzenie sobie właściwej intencji. Kościół naucza: „Przystępujący do Najświętszej Eucharystii powinien przynajmniej na godzinę przed przyjęciem Komunii świętej powstrzymać się od jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem tylko wody i lekarstwa”. Konferencja Episkopatu Polski podkreśla doniosłą rolę godnego i dobrego przygotowania się do przyjęcia Komunii św. „Wszyscy udający się na sprawowanie Eucharystii powinni się do niej przygotować przez post i modlitwę, przez pojednanie z Bogiem i braćmi, a także przez rozważanie słowa Bożego i przygotowanie daru ofiarnego”.

Co należy wiedzieć aby w parafii została udzielona Pierwsza Komunia Święta?

Pierwsza Komunia Święta zaczyna się wiele miesięcy przed samą uroczystością. Wymaga wielu przygotowań, nie tylko ze strony dziecka, ale także rodzica. Począwszy od września rozpoczyna się w parafiach duchowe przygotowanie dziecka do przyjęcia sakramentu. Przygotowanie przybiera dwie równoległe formy - przygotowania intelektualne dzieci odbywają się podczas lekcji katechezy w szkole podstawowej – III klasa, a przy parafii duchowa formacja rodziców oraz dzieci.

Przygotowanie obejmuje:

• Regularne uczestnictwo w Mszy świętej
• Comiesięczne spotkania formacyjne rodziców i dzieci (druga niedziela miesiąca o godz. 12.00)
• Uroczyste poświęcenie w ciągu roku przygotowania: różańca, medalika, książeczki i świecy ( terminy: 1 październik, 8 grudzień, 2 luty…)
• Uczestniczenie w nabożeństwach okresowych roku liturgicznego (Nabożeństwo Różańcowe, Roraty, Droga Krzyżowa, Nabożeństwo Majowe…)
• Spotkania przygotowujące Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej
• Pierwsza Spowiedź poprzedzona nabożeństwem pokutnym połączonym z odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych

Wymagane dokumenty:

• akt chrztu dziecka jeżeli chrzest odbył się w innej parafii
• zgoda księdza proboszcza na przystąpienie do I Komunii Świętej jeśli dziecko nie należy do naszej parafii
• opinia o intelektualnym przygotowaniu dziecka które odbywa się w czasie katechezy szkolnej napisana przez katechetę na prośbę rodziców

W naszej parafii Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej odbywa się w niedzielę poprzedzającą Uroczystość Odpustową – Matki Bożej Królowej Polski – 3 maja. Jest to zatem albo ostatnia niedziela kwietnia albo niedziela wypadająca 1 albo 2 maja.

Bierzmowanie

Co to jest Bierzmowanie?

Bierzmowanie – nazwa pochodzi od bierzma, czyli belki z konstrukcji dachowej podtrzymującej strop kościoła. Wraz z chrztem i Eucharystią należy do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego.

Nauczanie Kościoła podkreśla wielkie znaczenie sakramentu bierzmowania dla życia chrześcijańskiego. „Przez sakrament bierzmowania ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są jako prawdziwi świadkowie Chrystusa do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej (KKK 1285). Przez dar Ducha Świętego wierni zostają bardziej upodobnieni do Chrystusa i umocnieni, aby składali Mu świadectwo i budowali Jego Ciało w wierze i miłości (OB. 2). Duch Święty, który w czasie Pięćdziesiątnicy napełnił Kościół i zjednoczył uczniów Chrystusa, w sakramencie bierzmowania udziela swej pieczęci, charakteru sakramentalnego oraz darów jako znaku nieutracalnej przynależności człowieka do Boga.” (IIISG 696).

Sakrament bierzmowania jest zatem dopełnieniem łaski chrztu świętego, która uzdalnia do mężnego wyznawania wiary i umacnia do dawania świadectwa słowem i czynem. Nazywany sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej nie zakłada dojrzałości w momencie jego przyjmowania, ale uzdalnia do jej osiągnięcia.

„Podczas bierzmowania na duszy ochrzczonego chrześcijanina zostaje odciśnięte niezatarte duchowe znamię, które można otrzymać tylko raz i które takiego człowieka na zawsze naznacza jako chrześcijanina. Dar Ducha Świętego jest mocą z góry, dzięki której taki człowiek uwiarygadnia swoim życiem łaskę otrzymaną na chrzcie i staje się „świadkiem” Chrystusa.

Przyjąć sakrament bierzmowania oznacza zawrzeć z Bogiem swego rodzaju umowę. Bierzmowany mówi: „Tak, wierzę w Ciebie, mój Boże, daj mi Twego Ducha Świętego, żebym do Ciebie całkowicie należał, nigdy od Ciebie nie odstąpił i całe moje życie świadczył o Tobie duszą i ciałem, słowem i czynem, na dobre i na złe”. A Bóg mówi: „Tak, ufam ci, moje dziecko – i obdaruję cię moim Duchem, czyli sobą samym. Będę cały twój. Nie odstąpię od ciebie w tym życiu tu na ziemi i tym w niebie. Będę w twoim ciele i twojej duszy, w twoich czynach i słowach. Nawet jeśli zapomnisz o mnie, ja będę przy tobie – na dobre i na złe” (YC 205). Katechizm Kościoła Katolickiego tak mówi o Sakramencie Bierzmowania:

https://liturgia.wiara.pl/doc/420733.Katechizm-Kosciola-Katolickiego-o-bierzmowaniu

Co należy wiedzieć aby w parafii został udzielony Sakrament Bierzmowania?

Młodzież z klas 7 i 8 szkoły podstawowej przygotowuje się do przyjęcia Sakramenty Bierzmowania. Bliższe przygotowanie trwa przynajmniej jeden rok poprzedzający samą uroczystość. Spotkania dla młodzieży odbywają się raz w miesiącu w wyznaczonych terminach – podanych podczas ogłoszeń duszpasterskich.

Młodzież uczestniczy co tydzień w niedzielnej Mszy Świętej, co miesiąc przystępuje do spowiedzi w I piątek, uczestniczy w okresowych nabożeństwach roku liturgicznego tj. w październiku - różaniec, w Adwencie – roraty, w Wielkim Poście – w Drodze Krzyżowej i Gorzkich Żalach, w maju – w nabożeństwie do Matki Bożej, w czerwcu – w nabożeństwie do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Więcej informacji można uzyskać bezpośrednio od Ks. Proboszcza.

Dorośli, którzy pragną przyjąć sakrament bierzmowania mogą indywidualnie zostać przygotowani w parafii.

Zgodnie z instrukcją Konferencji Episkopatu Polski, do Sakramentu Bierzmowania przystępuje się w swojej parafii tzn. w parafii zamieszkania.

Następne bliższe przygotowanie do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania w naszej parafii będzie odbywać się w roku szkolnym 2023/2024.

Wymagane dokumenty:

• akt chrztu – jeśli kandydat ochrzczony jest poza naszą parafią
• zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji
• w przypadku osób starszych – świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej

Prawo kościelne wymaga, aby świadek bierzmowania spełniał następujące warunki:

• miał ukończony 16 rok życia,
• sam przyjął sakramenty chrztu, eucharystii i bierzmowania,
• był wierzącym i praktykującym katolikiem (brak przeszkody kanonicznej do przystępowania do sakramentów świętych)

Małżeństwo

Co to jest Sakrament Małżeństwa?

Małżeństwo jest siódmym sakramentem wymienianym przez kościół katolicki. Jest to święty sakrament, dlatego osoby decydujące się na jego zawarcie muszą być w pełni dojrzali nie tylko pod względem prawnym ale również pod względem psychicznym i emocjonalnym. Jest to sakrament dwojga osób: kobiety i mężczyzny, którzy podejmują dobrowolna i nieprzymuszoną decyzję na wspólne życie.

Prawdziwe małżeństwo opiera się na miłości, wzajemnym zaufaniu, wierności i  prawdomówności. Małżeństwo jest sakramentem nierozerwalnym i jest ważne do śmierci, dlatego człowiek który chce oddać całe swoje życie musi kochać i wiedzieć, że chcę z tą osobą spędzić jego resztę. Podstawą sakramentu małżeństwa oprócz wyżej wymienianych wartości jest jedność, która po wzajemnym powiedzeniu sobie "tak" nabiera szczególnej mocy. Staje się fundamentem na przyszłe życie. Oprócz wierności musi zaistnieć stałość i  jedność: te cech są charakterystyczne dla prawdziwości sakramentalnego związku małżeńskiego. Henry Louis Mencken uważał, że małżeństwo to stan, w którym jedności ulegają ciała. Oprócz jedności ciał potrzeba też jedności dusz, ich zespolenia się ze sobą, tak aby w ten sam sposób kochały, planowały, śniły, bytowały. To wszystko wpływa na moc i siłę prawdziwej miłości za jaką tęskni każdy człowiek.

Przygotowanie do małżeństwa według wskazań Kościoła:

1. Przygotowanie dalsze

Dalsze przygotowanie do małżeństwa polega na zdobywaniu odpowiedniej wiedzy i osiągnięciu stosownych cnót związanych z życiem rodzinnym. Proces ten należy rozpoczynać już w dzieciństwie, a następnie kontynuować na wszystkich etapach szkolnych i katechetycznych.

Chodzi szczególnie o:

• budowanie własnego charakteru;
• szacunek dla każdej zdrowej wartości ludzkiej;
• umiejętność współżycia z innymi;
• zrozumienie i rozpoznanie swego powołania;
• szacunek do czystości;
• odpowiednia postawa wobec własnej rodziny i instytucji małżeństwa.

Przygotowanie dalsze ma miejsce: w rodzinie, w szkolę, przez katechezę, w relacjach z rówieśnikami, w grupach religijnych.

2. Przygotowanie bliższe

Bliższe przygotowanie do małżeństwa obejmuje młodzież od 16 roku życia do czasu rozpoczęcia narzeczeństwa. Na tym etapie główną rolę odgrywają: szkoła z jej systemem wychowawczym, programy katechetyczne, formacja duchowa w parafii oraz przynależność do grup rówieśniczych.

Przygotowanie bliższe jest realizowane w ostatnim roku katechizacji w szkole ponadpodstawowej. Na tym etapie edukacji są realizowane tematy, zagadnienia dotyczące małżeństwa i rodziny.

Celem tej fazy przygotowania do małżeństwa jest:

• pogłębienie wiedzy o małżeństwie i rodzinie, z krytyczna oceną fałszywych teorii i poglądów,
• przygotowanie do wspólnotowego życia w rodzinie, do odpowiedzialności i współpracy, do kształtowania moralnych oraz religijno-społecznych postaw,
• wprowadzenie w głębsze życie sakramentalne i liturgiczne,
• poznanie zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa i metod naturalnego planowania rodziny.

Ten etap przygotowania ma na celu rozeznanie swojego powołania oraz pewność wypełnienia go w życiu małżeńskim budując wspólnotę osób czyli rodzinę. Zakochanie dwojga osób kobiety i mężczyzny oraz odkrycie że pragną przez całe życie doskonalić swoją miłość w małżeństwie potwierdzają zaręczynami które rozpoczynają bezpośrednie przygotowanie do Sakramentu Małżeństwa.

Co należy wiedzieć aby w parafii zawrzeć sakramentalny związek małżeński?

Narzeczeni powinni podjąć bezpośrednie przygotowanie do przyjęcia Sakramentu Małżeństwa. Przygotowanie to składa się z czterech etapów:

1. Spotkanie z duszpasterzem w kancelarii parafialnej.

Dotyczy ono:

• Po pierwsze - ustalenie terminu ślubu oraz okoliczności przygotowania do niego.
• Po drugie - przeprowadzenie rozmów kanoniczno – duszpasterskich, aby sporządzić protokół badań narzeczonych wraz z dokumentacją stwierdzając możliwość zawarcia ważnego sakramentalnego związku małżeńskiego
• Po trzecie podsumowanie bezpośredniego przygotowania do zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego oraz przygotowanie liturgiczne samej uroczystości zaślubin

2. Katechizacja przedślubna i spotkanie w Parafialnej Poradni Rodzinnej

Zwykle Katechizacja przedślubna, nazywana potocznie kursami przedmałżeńskimi, odbywa się w ośrodkach dekanalnych lub rejonowych, obejmując spotkania z kapłanem na tematy teologiczno - pastoralne małżeństwa, z osobami doractwa rodzinnego i innymi świeckimi zazwyczaj parami małżeńskimi, oraz spotkania indywidualne par w poradni rodzinnej.

3. Spowiedź przedślubna

Zwykle chodzi o dwie spowiedzi przedślubne – na początku bezpośredniego przygotowania oraz tuż przed ślubem. W spowiedzi tej nie chodzi o zdobycie podpisu kapłana, ale o duchowe nawrócenie i przemianę życia oraz o stan łaski uświęcającej by godnie przyjąć Sakrament Małżeństwa.

Wymagane dokumenty:

1. Dowód osobisty;

2. Dane świadków: imię i nazwisko, wiek, zawód, dokładny adres zamieszkania (mogą być na tydzień przed ślubem);

3. Metrykę chrztu św., która nie może być starsza niż 6 miesięcy (jeśli narzeczeni byli ochrzczeni w innej parafii);

4. Świadectwo ukończenia szkolnej katechizacji;

5. Zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego – dokument ten nie może w dniu ślubu mieć więcej niż 6 miesięcy;

6. Jeżeli kandydaci zawarli już wcześniej związek małżeński, zarówno cywilny jak i kościelny, powinni przedstawić:

• świadectwo zgonu współmałżonka (cywilne lub kościelne), jeśli nupturient jest wdowcem lub wdową;
• odpis wyroku sądu kościelnego stwierdzającego nieważność małżeństwa wraz z dekretem wykonawczym
• odpis wyroku orzekającego rozwód cywilny, jeśli nupturient pozostawał wcześniej w związku cywilnym z inną osobą (dotyczy także osób po kanonicznym stwierdzeniu nieważności małżeństwa)

7. Potwierdzenie udziału w spotkaniach z doradcą w Poradni Rodzinnej, ukończenie Kursu dla narzeczonych;

8. Bezpośrednio przed ślubem należy dostarczyć zaświadczenie odbycia spowiedzi przedślubnych.

Namaszczenie chorych

Czym jest Sakrament Namaszczenia Chorych?

Sakrament Namaszczenia Chorych nie jest przeznaczony tylko dla tych, którzy znajdują się w niebezpieczeństwie śmierci. To sakrament dający chorym moc i odwagę oraz łaskę chrześcijańskiego przyjmowania i przeżywania choroby.

Można go przyjąć wiele razy w ciągu życia. Osobom osłabionym czy podeszłym wiekiem można udzielić namaszczenia chorych również wtedy, gdy nie zagraża im niebezpieczna choroba.

Jego łaską jest szczególny dar Ducha Świętego - łaska umocnienia, pokoju i odwagi w znoszeniu choroby lub starości, łaska odpuszczenia grzechów, uzdrowienia duszy, a czasem ciała, jeśli taka jest wola Boża. Sakrament jest skuteczny, nawet jeśli nie przywrócił zdrowia. "Cierpienie samo w sobie jest bez sensu, jest czymś złym - stwierdza ks. Tomasz Jaklewicz. - Kto jednak w chorobie potrafi zjednoczyć się z krzyżem Jezusa, ten zamienia swoje łoże boleści w ołtarz ofiarny”. Sakrament chorych jest modlitwą Kościoła za cierpiącymi, a jeśli ktoś ofiaruje Bogu swój ból, to jego postawa buduje i uświęca Kościół.

Komu udziela się sakramentu namaszczenia chorych?

• "Pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości" - wyjaśnia Katechizm Kościoła Katolickiego.
• "Dzieciom również należy udzielać namaszczenia chorych, jeżeli osiągnęły taki poziom umysłowy, że ten sakrament może im przynieść pokrzepienie" - czytamy w Kodeksie Prawa Kanonicznego.
• Chorym, którzy stracili przytomność, udziela się sakramentu, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby o to, gdyby byli przytomni.
• Nie udziela się go osobom zmarłym, ani tym, które uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim.
• Szafarzem sakramentu jest tylko kapłan. Materią sakramentu jest olej z oliwek albo, gdy okoliczności tego wymagają, inny olej roślinny. Biskup święci olej w Wielki Czwartek.

Na obrzędy sakramentu składają się następujące elementy: kapłan nakłada w milczeniu ręce na głowę chorego, modli się nad chorym, namaszcza go świętym olejem.

W naszej parafii udzielany jest Sakrament Namaszczenia Chorych:

• 11 lutego – we wspomnienie NMP z Lourdes
• w czasie rekolekcji wielkopostnych
• w czasie odwiedzin chorych w pierwszy piątek miesiąca
• w przypadku nasilenia się choroby oraz przed zabiegami i operacjami medycznymi (można poprosić kapłana w zakrystii, kancelarii bądź telefonicznie; kapłan tego sakramentu udziela: w kościele, domu chorego, czy w szpitalu…)

Kapłaństwo

Czym jest Kapłaństwo?

Kapłaństwo jest to sakrament, który daje władzę głoszenia Słowa Bożego, składania Ofiary Mszy Świętej i udzielania sakramentów świętych oraz łaskę do godnego ich wykonywania.

Kapłaństwo jest sakramentem, dzięki „któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów (Katechizm Kościoła Katolickiego, p. 1536).

W naszej parafii w pierwszy czwartek miesiąca modlimy się o nowe święte powołania do służby Bożej, by nie zabrakło nowych głosicieli Słowa Bożego oraz Szafarzy sakramentów świętych.

Dołącz i Ty swoją osobistą modlitwę, czy również ofiaruj post w tej intencji, by wśród nas posługiwali nam kapłani.